Geschiedenis
Clubgeschiedenis
Stichting
Bronnen en tekst Rudi Moreels
Toen in 1927 V.V.Windeke in het Diocesaans Sportverbond startte was dit uit “coleire”. De haringeters uit Balegem treiterden de groene buiken uit Windeke dat zij geen voetbalploeg hadden en dat was voldoende om de windeekse bal aan het rollen te brengen.
In die tijd speelde voetbal wel een vooraanstaande rol in het sportgebeuren maar de publieke interesse was niet zo hoog. We mogen dan ook stellen dat de grondleggers van V.V. Windeke pioniers in de echte zin van het woord waren. De mannen die de ploeg in het leven riepen, eigenhandig het veld aanlegden en zelf speelden :
Voorzitter Armand De Witte, J. Van Grembergen, de gebroeders Matthijs en Simoens.
Tot 1940 werd gespeeld in het K.V.S. Het debuut in de K.B.V.B. ( stamnummer : 3118 ) verliep sensationeel.
Zonder een wedstrijd te verliezen en met slechts twee draws werd het kampioenschap gewonnen met 13 punten voorsprong.
PALMARES tot 1995
1927 : Stichting = KVS 13 jaar
1940 – 1941-1942-1943 Noodcompetitie wegens oorlogsgeweld ( Noodcompetitie : 3 jaar )
43-44 : promotie naar -1° provinciale
44-45 : degradatie – 2° provinciale
49-50 : degradatie – 3° provinciale ———-1° provinciale : 3 jaar
50-51 : promotie – 2° provinciale ————-2° provinciale : 22 jaar
52-53 : degradatie – 3° provinciale ———-3° provinciale : 26 jaar
55-56 : promotie – 2°provinciale ————-4° provinciale : 1 jaar
65-66 : promotie – 1° provinciale
67-68 : degradatie – 2° provinciale
71-72 : degradatie – 3° provinciale
93-94 : degradatie – 4° provinciale
94-95 : promotie – 3° provinciale
1954-1955 Verlies kampioenschap laatste match
Windeke’s bloemen gingen naar Heusden.
Als men kampioen speelt, dan wordt dat gevierd. Windeke wist dat ook en alles was klaar om dit onmiddellijk na de laatste wedstrijd die ze tegen Heusden moesten spelen te doen zoals het past. De burgemeester was er, de lokale fanfare stond in groot ornaat, ontelbare bloemtuilen en natuurlijk al de supporters.
Windeke stond gans het jaar op kop en had vóór die laatste wedstrijd 1 puntje voorsprong op Heusden. Aan de rust stonden de Windo’s 3-0 achter, ze haalden op tot 3-2 maar verder geraakten ze niet.
Het kampioenschap was naar de vaantjes, maar Windeke was sportief en de talrijke bloemen gingen naar hun tegenstrever.
Verslag Het Volk ( derde B )
Verslagen 1955-1956
Eerste speeldag.
INLEIDING MET EEN VOORGERECHT !!
Windeke bevestigde ons vermoeden door op Machelen te gaan winnen met 1-3 . De Leie jongens hielden stand tot met de rust, hierna werd het spoedig 0-3 en slechts naar het einde toe wisten de lokalen de eer te redden. Alhoewel ons vermoeden op losse grond werd gebouwd, laat het toch toe enkele besluiten te trekken. ernstige titelkandidaat Windeke. Verleden jaar maakten zij 16 doelpunten meer dan de kampioen.
Tweede speeldag.
WINDEKE SPEELT MET BOER EN NEGEN IN DERDE B.
Alhoewel wij de zege van Windeke op eigen terrein tegen Azalea verwachtten, heeft de brutale 8-1 de ogen toch doen openen van vele ploegen die deze competitie hebben aangevat met titelambities. Wil dit nu zeggen dat men zich moet neerleggen bij de suprematie van één ploeg nl. Windeke ? Zeker neen, want de competitie duur lang en het opvallende debuut van de oud 1ste provincialers is geen toeval, dit is zeker geen reden voor de andere ploegen tot wanhopen .Een dubbeltje kan soms aardig rollen, maar het kleinste keitje is voldoende om het te doen vallen. In elk geval heerst optimisme in windeke. Men steekt het daar ook niet onder stoelen of banken.- WIJ SPELEN KAMPIOEN, vertellen ze, verleden jaar één puntje tekort, dat lappen ze ons niet meer. De ploeg die ze dit jaar opstellen werd gevoelig versterkt door doelwachter Dierickx ( Lebbeke) en van Acker ( Gantoise ) De beste elementen van vorig jaar werden natuurlijk behouden. Azalea heeft het ondervonden ( toch ook niet te onderschatten ploeg ) ;Aan de rust was het reeds 4-1. De Maeseneire nam er 5 voor zijn rekening terwijl Van De Sijpe ( 1) en Stevens (2) de rest scoorden.
Derde Speeldag.
BEERVELDE 0 – Windeke 5
Te Beervelde was er geen optimisme toen we de maandagmorgen het gemeentehuis even binnenwipten. Wij hebben absoluut niet slecht gespeeld, verzekerde ons de gemeentesecretaris, tevens lid van het bestuur. De heer Burgemeester scheen ten andere volledig akkoord. Windeke was veel te sterk, wij deden wat we konden, maar… tegen overmacht….
Windeke had nochtans de verplaatsing naar het gevaarlijk Beervelde met twee invallers moeten doen, soldatenmiserie lijkt overal, de afwezigheid van Schelstraete en Sachum bleek echter geen handicap. Scheidsrechter de Middelaere moest reeds op de 5′ naar het midden wijzen, wanneer een bal van Eliano via Stevens in doel terecht kwam. De Maeseneire zorgde op de 16′ met kopstoot voor nummer 2. Na de rust kwam een flinke reactie van Beervelde die gedurende 20 minuten de meerdere was, zonder echter te kunnen scoren. Wanneer Eliano drie tegenstrevers voorbijging om dan een pasje te geven aan De Maeseneire die nr.3 binnenschoot, was het lot van Beervelde bezegeld. Stevens maakte op de 70′ en 75′ nog telkens een doelpunt.
Verslagen uit het Volk
1955-1956 VV Windeke ernstig titelkandidaat
Goed begonnen, half gewonnen.
Verleden jaar moest de laatste wedstrijd beslissen over het toekennen van de titel in 3° Provinciale. Maandenlang was er een verbeten strijd geleverd en ten slotte was de stand op het einde der competitie zo, dat de laatste wedstrijd de beslissing moest brengen. ( Het antwoord kan je vinden in het verslag : Kampioenschap laatste match. )
Na dit seizoen 1954-1955 bleven de bestuursleden van deze knappe ploeg uit het Land van Rode niet bij de pakken zitten. Met verschillende clubs werden onderhandelingen ingezet en uiteindelijk werden twee nieuwe aanwinsten geboekt nl. portier Dierickx en binnenspeler Van Acker, die respectievelijk door SK Lebbeke en Gantoise voor één jaar aan Windeke werden afgestaan. Dus in de voorbereiding werd dan ook regelmatig dit elftal in lijn gebracht:
Dierickx
Schelstraete en De Buck
Sachem, Vaernewijck en Vermassen
Stevens,Lejeune,Eliano, Van Acker en De Maeseneire
De ploeg voldoet in haar geheel genomen aan de verwachtingen en vormt zowel fysiek als technisch als de beste van de reeks. Hogergenoemde aanwinsten brachten versterking waar dit nodig bleek. Doch wanneer wij over Windeke spreken, dan dringt zich vooral één figuur naar voor nl. deze van binnenspeler Etienne Lejeune; die wel van de jongste niet meer is en op een goed gevulde loopbaan mag terugblikken, doch die nog steeds mag beschouwd worden als de “spil” waarrond alles draait. Lejeune is de technieker van de ploeg, de speler die in iedere wedstrijd opvalt door zijn technische superioriteit . Bijna alle doelpunten vinden hun oorsprong bij deze speler.
Een andere “Ster” is ongetwijfeld de jeugdige midvoor Eliano. Verscheidene doelverdedigers hebben reeds aan den lijve ondervonden tot wat hij in staat is.
Een andere knappe speler noemt De Maeseneire, die van Balegem overging naar KSV Zottegem en uiteindelijk bij Windeke belande. Wij zullen niet zeggen dat de technische bagage van deze speler zeer zwaar weegt, doch als hoekspeler staat hij meer dan zijn man en wanneer hem een opening gelaten wordt, kent zijn scherp en hard schot geen genade.
Wij mogen gerust besluiten dat Windeke dit jaar evenals trouwens vorig jaar de wind in de zijlen heeft en publieke vijand nummer 1 blijft voorde titel. Als alles normaal verloopt zien wij einde 1955-1956 de withemden kampioen worden, dat ware een mooie en verdiende beloning niet alleen voor de spelers maar ook voor voorzitter Daniël Van De Velde en zijn bestuur.
1956
46 achtereenvolgende wedstrijden zonder verliespunt liet deze opmerkelijke ploeg aantekenen. Onze kampioenen benaderden hiermee het record van de Waalse ploeg, Hollogne, die 64 wedstrijden zonder nederlagen neerzette. De belangstelling voor de prestatie van KVV Windeke was dermate groot dat tijdens de rust en na de wedstrijd op ieder veld in eerste nationale het resultaat van de Windo’s omgeroepen werd. Een radioreporter was elke wedstrijd aanwezig om rechtstreeks de uitslag bekend te maken.
Dat droog poeder in de schoenen van de wit-zwarten zat blijkt uit het gegeven dat op 22 wedstrijden 139 maal gescoord werd. Dit was het dubbele van hun naaste belagers. Geen toeval want het vorige seizoen hadden onze jongens 179 doelpunten genet, maar kwamen 1 puntje te kort om te promoveren.
Met heimwee wordt door onze veteranen teruggedacht aan het destijds gangbare W-M-Systeem ( 5 aanvallers – 3middenvelders – 2 verdedigers) dat week na week spektakel garandeerde.
Een greep uit de kranten artikels m.b.t. de ruggengraat van deze ploeg :
* Julien Eliano : Pittige foerier met gouden voeten
* Etienne Lejeune : Etienne is zeker één van de meest toegewijde spelers van zijn club. De architect van de voorlijn.
* Raphaël De Maeseneire : Als een levend kanon kogelt De Maeseneire de ballen tegen (door) de netten. In 1956 nam hij van de 139 doelpunten er 64 voor zijn rekening.
De Droomploeg ( Kampioen 1965-1966)
Kampioen 1965 – 1966 – Promotie naar 1° Provinciale
De droomploeg : Volgens ingewijden was dit team het beste wat ooit op de KVV Windeke-terreinen te zien was.
De typeploeg , spelende in de toen klassieke 4-2-4 opstelling bestond uit spelers die behalve Van Overmeiren ( voorheen reservedoelman van Gantoise – nu KAA Gent ) en de Vrieze ( W.I.K Eine ) allen woonachtig waren te Scheldewindeke.
Doelman Tarzan Adolf Van Overmeiren ; de achterste vier; De Vrieze – Trossaert – Arie Bombeke en Aernouts ; de middelste twee : De Cooman en André Hofman ; de voorlijn : Georges Hofman – Julien Eliano – Hans en Martin Bombeke.
Opgestelde reserven : Van Herpe Marc – Vermassen Etienne – De Smaele Etienne – De Gezelle Wilfried – Vermeulen Antoine.
Trainer : Maurice Anneels
Bestuur : Voorzitter D. Van De Velde Bestuursleden : Etienne Lejeune – R. Niemegeers – J. Meerschaut – M. Callaert – S. Van Alfraene – G. Van Den Bulcke – R. De Maeseneire – D. Robbens – D. De Pauw – A. Dobbelare – M. Vaernewyck.
Windeke kon bogen op twee steunpilaren met klasse en routine : Etienne De Cooman ( speelde reeds voor Racing Gent – SK Deinze – en 1° nationaler Daring Brussel ) en Julien Eliano ( Eendracht Aalst )
Dit elftal werd in 1966 versterkt met volgende spelers :
Willy Claes ( niet van Augusta ) , wijlen rijkswachtkolonel Willy Sintobin ,Karel Baele ( Balegem ) en Jef Van Den Hauwe ( goalgetter van het beste ras).
Omtrent de betreurde Arie Bombeke, die in 1981 op 36-jarige leeftijd tijdens een training op het KVV veld dood neerzeeg, schreef de krant “HET VOLK” :
Rots in de branding .
De Rots in de branding ,een on inneembare vesting. Klein van gestalte maar met een enorme veerkracht. Doorbraken worden door Arie een krachtige halt toegeroepen met zijn voeten als “kolenschoppen”.
Drie kampioenen 1994-1995
1994– De degradatie van KVV Windeke die zich aandiende als een kroniek van een aangekondigde dood wordt misschien de aanzet tot de wederopstanding van onze voetbalclub met zijn rijke historiek. Het seizoen 1994-1995 bracht immers drie bijzondere resultaten met zich mee. Meer bepaald :
Fanion elftal : Promotie naar 3° provinciale—3° plaats
Ploeg:
Kurt Baele – Pascal Verhoye – Nico Verpoot – Nico de Vrieze – Koen Cnudde – Sven Cornel – Chris de Langhe – Wim Ongenae – Henk Ongenae – Alain Coppens – Tom Van Leuven – Filip de Roo – Filip Hubo – Hans Van Gaeveren.
Trainer : Roland Lippens Hulptr. Dirk Bloem
Reserven : Kampioenstitel
Ploeg :
Deweirdt Pascal – De Keukelaere Johan – De Keukeleire Geert – Bale Jurgen – De Vrieze Jo – De Langhe Chris – De Keyster Stefaan – Hofman Karel – Van De Velde Gunther – D’Hauwers Fabian – Casteels Frank – Moerman Geert – Coppens Xavier – Van Leuven Tom – Van De Velde Frederik – Van Den Abeele Bart – De Meyer Gunther.
Trainer : Bloem Dirk
Junioren : Kampioenstitel
Ploeg :
André De Landsheere ( Afgev.)Kristof Van den Hauwe – Tim Callebaut – Jo De mulder – Nico Meersschaut – Peter Demonie – Kristof Cooman – Thierry Vertriest – Bert Simoens -Hugo Waterloos ( afgev.)
Rudi Moreels ( Trainer)David Vyncke – Davy Temmerman – Jochen Gillis – Koen Thienpont – Joeri De Cock – Jo De Coene – Thibault Van Leuven.
Trainer : Rudi Moreels
We dienen 17 jaar terug te gaan in de voetbalhistorie om een gelijkaardige Windo-prestatie terug te vinden. In 1966 promoveerde KVV Windeke naar 2° prov. En behaalden ook de reserven de eerste plaats.